വായനാദിനമെന്നും വായനാവാരമെന്നും ഒക്കെ പത്രങ്ങളിലും വാരികകളിലും എന്തിനു ഇലക്റ്റ്രോണിക് മീഡിയകളില് വരെ നിറയുകയാണ്.. സെമിനാറുകളായി ചര്ച്ചകളായി എല്ലാവരും പുസ്തകമെന്നും വായനയെന്നും നാഴികക്കു നാല്പ്പതുവട്ടം ഉരുവിടുന്നു.. എന്റെ വായനയുടെ മുക്കാല് നോവല് കഥ കവിത വിഭാഗത്തില് പെടുന്നു.. ലൈബ്രറിയില് നിന്നു കൊണ്ടുവരുന്ന നോവല് കണ്ട് റിയാസ് പുച്ഛത്തോടെ ചോദിക്കും “നിനക്ക് വേറെ പണിയൊന്നുമില്ലെ.. ഈ ചവര് വായിക്കല്ലാതെ”.. എപ്പൊഴും “ചവര് ആണോ എന്നറിയാന് നീ വായിച്ചിട്ടുണ്ടോ “ എന്നൊരു മറുചോദ്യത്തില് ഉത്തരം തീരും.. എന്റെ പുസ്തകങ്ങള് കാണുമ്പോള് അവന്റെ മുഖത്ത് എപ്പൊഴും ഒരു പുച്ഛഭാവമാണ്.. ഇലക്റ്റ്രോണിക്സ് പുസ്തകങ്ങള് അല്ലാതെ മറ്റൊന്നും വായിച്ചിട്ട് കാര്യമില്ലെന്നാണ് റിയാസിന്റെ അഭിപ്രായം.
ഇന്നു വീണ്ടും പത്രത്തില് വായനാദിനം/വായനാവാരം വാര്ത്തകള് .. അത് വായിക്കുന്നതിനിടയില് അപ്രതീക്ഷിതമായി റിയാസ് കയറിവന്നപ്പോഴാണ് ഞാന് ചോദിച്ചത്... നീ പഠിക്കാനുള്ളതല്ലാതെ എന്തെങ്കിലും പുസ്ത്കം വായിച്ചിട്ടുണ്ടോ..
“ഉണ്ട്. ഇലക്റ്റ്രോണിക്സ് പുസ്തകങ്ങള്”
“അല്ലാതെന്ത് വായിക്കാനാ..”
ഞാന് ഉദ്ദേശിക്കുന്ന വായന എന്താണെന്ന് എങ്ങിനെ വിശദമാക്കണമെന്ന് ആലോചിക്കുമ്പോള് റിയാസിന്റെ വിശദീകരണം..
“പത്രം വായിക്കാറുണ്ട്.. പിന്നെ ട്രെയിനില് വരുമ്പോള് ആരെങ്കിലുമൊക്കെ വാങ്ങിക്കുന്ന കോമിക്കുകള് വായിക്കാറുണ്ട്.. “
ശ്ശോ.. അപ്പോള് ഈ വായന എന്നു പറയുന്നത് എന്താണ് എന്നൊരു സംശയത്തില് ഞാന് തട്ടി നില്ക്കുമ്പോള്, അവന്റെ കളിയാക്കല് പുറത്തു ചാടി..
“അല്ലാതെ നീ വായിക്കണ തരം ഈ വൃത്തികെട്ട പുസ്തകങ്ങള് ഒന്നും ഞാന് വായിക്കില്ല“
എന്നാലും എങ്ങിനെ ഇത്ര പ്രായായിട്ടും ഒരു നോവലൊ കഥയോ വായിക്കാതെ എങ്ങിനെ എന്നൊരു ചോദ്യം എന്റെ മുഖത്ത് ബാക്കിനിന്നതിനാലാവണം, റിയാസ് നയം വ്യക്തമാക്കിയത്..
ഈ വല്ലവരും എഴുതിവെച്ചിരിക്കണ കഥയും കവിതയും വായിച്ചിട്ട് എന്താപ്പൊ കാര്യം.. നമുക്ക് യാതൊരു നേട്ടവും ഇല്ല.. എന്തെങ്കിലും വായിക്കാണേല് നമുക്ക് അതുകൊണ്ട് ഒരു ലാഭം വേണ്ടെ.. കഥ വായിച്ചത് കൊണ്ട് നമ്മള് ഒന്നും നേടുന്നില്ല.. ഒരു ഇലക്റ്റ്രോണിക്സ് ആര്ട്ടിക്കിള് വായിച്ചാല് ഏതെങ്കിലും ഒരു സര്ക്യൂട്ടില് അത് ഉപയോഗപ്പെടും.. അല്ലെങ്കില് എവിടെയെങ്കിലും.. പക്ഷെ ഒരു കവിതയില് എന്തുണ്ട്...
വീണ്ടും അതേ പുച്ഛഭാവം..
