പറയാന്‍ മറന്നു പോയതു……

ഇന്ന്, ഇന്നും ഞാന്‍ നിന്നെ വേദനിപ്പിച്ചു. നമ്മള്‍ തമ്മില്‍ കാണുന്നതു പോലും നിന്റെ മുറിവുകളില്‍ മുള്ളാണികള്‍ അടിച്ചിറക്കാന്‍ ആണെന്നു തോന്നുന്നു. കുറ്റം ചെയ്തിട്ടില്ലെന്നു പറയുന്ന കുട്ടിയെപോലെ നീ എന്റെ മുന്നില്‍ നില്ക്കുമ്പോഴും , ഞാന്‍ പഴംകഥകളുടെ ചാരമിട്ടു വീണ്ടും നീറ്റുന്നു. എന്നത്തെയും പോലെ ഇന്നും അതൊരു ആവര്‍ത്തനമാവുന്നു. നിന്റെ ഏകാന്തതകളില്‍ നിന്നുള്ള ഒളിച്ചോട്ടമാണു ഈ കുസൃതികള്‍ ഓരോന്നും എന്ന നിന്റെ കുമ്പസാരം എനിക്ക് മനസിലാക്കാം . എന്നിട്ടും എനിക്കത് അംഗീകരിക്കാന്‍ ആവുന്നില്ലല്ലോ. മനസുകൊണ്ടു വേദനിക്കുമ്പോഴും ഞാന്‍ നിന്റെ വഴികളെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നു. ഇന്നും, എന്നും അതു തന്നെ ആവര്‍ത്തിക്കുന്നു. വീട്, മടുപ്പിന്റെയും വെറുപ്പിന്റെയും കൂടാരമാവുന്നതിനെ കുറിച്ചു നീ പറയുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ വെറും കേള്‍വിക്കാരിയാവുന്നു... ഒറ്റപ്പെടുന്ന അമ്മയും, ഒന്നുമറിയാതെ അനിയത്തിയും.. വാക്കുകള്‍ ഇടറുമ്പോള്‍ നീ യാത്രാമൊഴികളെ കൂട്ടു പിടിക്കുന്നു. പുറകോട്ടുള്ള ചുവടുകള്‍ എപ്പോഴൊ പിന്‍ തിരിഞ്ഞ നടത്തമാവുന്നു. അകന്നു മറയുന്ന രൂപം അവ്യക്തമാവുമ്പോള്‍, ഞാന്‍ അറിയുന്നു, എന്റെ കയ്യില്‍ ബാക്കി ആവുന്നതു നിനക്കായി ഞാന്‍ കൊണ്ടുവന്ന് തരാന്‍ മറന്നുപോയ ചോക്ലേറ്റും പിന്നെ ദിവസങ്ങളായി അടുക്കി പെറുക്കി വെച്ചിട്ടും പറയാന്‍ മറന്നുപോയ വാക്കുകളും ……….